Νερό και Φωτιά είναι δύο από τα τέσσερα κλασικά στοιχεία συνήθως αναφέρονται στις έννοιες στην Αρχαία Ελλάδα, της γης, του νερού, του αέρα, της φωτιάς και του αιθέρα, που προτάθηκαν για να εξηγήσουν τη φύση και την πολυπλοκότητα όλης της ύλης όσον αφορά την απλούστευση ουσιών. Οι αρχαίοι πολιτισμοί στην Αίγυπτο, Βαβυλωνία, την Ιαπωνία, το Θιβέτ και την Ινδία είχαν παρόμοιες λίστες, μερικές φορές αναφερόμενες στις τοπικές γλώσσες για τον «αέρα» ως «άνεμο». Το κινεζικό σύστημα Wu Xing παραθέτει το Ξύλο (木 MU), τη φωτιά (火 huǒ),τη  Γη (土 tǔ), το μέταλλο (金 Jin) και το νερό (水 shuǐ), αν και αυτές περιγράφονται περισσότερο ως ενέργειες ή μεταβάσεις από τους τύπους του υλικού.

Αυτές οι διαφορετικές κουλτούρες, ακόμα και οι μεμονωμένοι φιλόσοφοι είχαν πολύ διαφορετικές εξηγήσεις σχετικά με τα χαρακτηριστικά τους και πώς σχετίζονται με τα παρατηρήσιμα φαινόμενα, καθώς και την κοσμολογία. Μερικές φορές αυτές οι θεωρίες επικαλύπτονται με τη μυθολογία και προσωποποιούνται σε θεότητες. Μερικές από αυτές τις ερμηνείες που περιλαμβάνονται στο άτομο (την ιδέα των πολύ μικρών, αδιαίρετων τμήματα της ύλης), αλλά και άλλες ερμηνείες θεωρούνται τα στοιχεία για να διαιρείται σε απείρως μικρά κομμάτια, χωρίς να αλλάζει τη φύση τους.

Ενώ η ταξινόμηση του υλικού κόσμου από τους αρχαίους Ινδούς και τους Έλληνες σε αέρα, γη, φωτιά και το νερό ήταν πιο φιλοσοφική, κατά τη διάρκεια της Ισλαμικής μεσαιωνικής Μέσης Ανατολής επιστήμονες χρησιμοποίησαν πρακτικές, πειραματικής παρατήρησης για την ταξινόμηση των υλικών. Στην Ευρώπη, η Αρχαία Ελληνική σύστημα του Αριστοτέλη εξελίχθηκε ελαφρώς στο μεσαιωνικό σύστημα, το οποίο για πρώτη φορά στην Ευρώπη αποτέλεσε αντικείμενο την πειραματικής επαλήθευση του 1600, κατά τη διάρκεια της Επιστημονικής Επανάστασης, της εποχής του Διαφωτισμού.

Νερό και Φωτιά ήταν τα βασικά στοιχεία για τη βιομηχανική επανάσταση